Was nog vergeten te vertellen dat het water van het Tea-tree meer je huid zijdezacht maakt, en het voelt een beetje magisch om daar te zwemmen. Afgesloten met BBQ ter plekke.

Het waren 3 fantastische dagen daar en we willen er ook samen nog een keer heen.

Anyway, Woensdagochtend 9 dec vertrekken we met de bus op weg naar Bongaree.

Niet ver weg om te beginnen (ahum, we gaan sowieso niet heel ver weg, maar daarover later meer) en we hebben een lifter mee, Yvo heet hij. Leuke gozer uit Holland, open blik, we kennen hem al vanaf zijn geboorte :)

Goed, de highway op, 70`s muziek aan, ramen open, we voelen ons jong! (je moet er wat voor over hebben, maar dan is het gevoel er ook echt)

We rijden en rijden en rijden en geen Bongaree te zien op de borden.

Ik kijk op de kaart en zie dat we er al lang voorbij zijn, ligt op Bribie Island en die afslag hadden we wel gezien, maar alla, dan maar door naar Noosa Heads, aan de kust. Kan ons `t schelen..

Bij Coolum Beach van de snelweg af, en verder gereden langs de kustweg. Geweldig mooi.

We blijven de rest van onze trip aan de kust, want het is heet, en dan bedoel ik HEET! Dit is dus de sunshine coast!

Dus het binnenland houden we voor gezien, en de kust is werkelijk prachtig!

Yvo kent Noosa Heads al, en weet daar ook een sushi bar, waar we lunchen, wederom verrukkelijk.

We kamperen op een vrij ongezellige camping aan de rivier, Yvo in zijn tent pal a.h water.

Noosa is toeristisch, wat net zoveel betekent als bij ons, te druk, te 'geregeld', teveel shops, niet puur.

Maar leuk om gezien te hebben. We blijven er 3 nachten, want we zijn even te moe om verder te trekken.

Dagje strand, zitten onder een boom, stukje zwemmen met een pelikaan, het zit er allemaal bij in.

De 2^e dag vertrekt Yvo met backback liftend naar Agnes Water, of the town 1770, noordelijk gelegen aan de kust. Hij wil daar vrijwillig werken voor een divingclub met als beloning enkele free dives.

We maken de -ook voor hem- allereerste foto van hem met volle bepakking, plus Yvo in zijn verblijf, een tent zonder bovenkant, lekker luchtig, minder handig tijdens regen , maar 'who cares?'

Het lukt hem om die avond Bundaberg te bereiken. Daarna geen contact meer, want controle of zekerheid is aan hem niet besteed momenteel.

Ook wij zijn los van de `andere wereld´. Holland is vergeten, winter, werk, wat is dat voor iets?

(sorry familie, vrienden, buren en collega`s! )

We gaan een stukje verderop (6 km) en komen bij een camping in Tewantin met een zwembad, en voor het eerst zwemmen we in chloorwater, ligbedden langs het bad. Voor een dag of 2 is dat ook wel leuk.

Daar vandaan boeken we een 4 wd Adventure tour naar Fraser Island!

12 dec. 09

We worden al om 6.30 uur am -voor de deur- opgehaald en zitten naast Peter, de chauffeur. Peter(spreek uit als Pitah) is leuk, doet dit werk al 22 jaar, heeft ermee zijn rug verknald, maar lost dat op met een flubberig stuk schuimrubber als extra steuntje. Arbowet, wat is dat?

Anyway, ook dit wordt een highlight van ons verblijf, want het is bepaald geen lullig busreisje. Als je niet oppast zitten je organen en je hoofd op een heel andere plek in je lijf dan bij het begin.. Spieren aanspannen dus, wel op de juiste momenten, en af en toe is het net paardrijden, in het wilde westen dan hè, niet zomaar even in een manege met vlakke ondergrond.

Het is ge-wel-dig!!

Eerst een oversteek over de rivier met een ferry, vrijwel na de eerste bocht zien we 4 kangoeroes, waarvan eentje met een jong, little Joey, in de buidel.

Wow, en dat nog vóór het ontbijt!

Was trouwens bij een camping, dus even onthouden!

Via het strand op naar Rainbow beach, het woord zegt het al, zand in allerlei mooie kleuren.

Ja, ik heb er een souvenir van, keurig in een glazen flesje.

Met zo`n 4 wd over het zand crossen is wel kicken, al voelt het ook idioot dat je als mens nietsvermoedend na je ochtend duik moet oppassen dat je niet wordt overreden. Ook raar dat je kinderen daarvoor moet waarschuwen. Je zou denken dat het strand de enige plek is waar je niet kunt worden overreden, maar dan moet je niet in Australië zijn.

Maar goed, wij zijn heel vroeg in de ochtend dus er zijn slechts enkele vroege vissers die aardig zwaaien. We rijden ook door het zeewater, best spannend.

Over dat vissen: dat hoort hier dus echt bij de cultuur, vis vangen, BBQ-en en bier drinken. En met grote vangsten trots op de foto!

Okee, op naar Fraser Island. Uitsluitend bereikbaar via de ferry en met 4wd`s, een zandeiland met een speciale geschiedenis. Ook weer lang verhaal.

(voor de liefhebbers van geschiedenis: Google is daar heel geschikt voor)

Tussendoor stopt Peter op het strand voor thee of koffie, alles bij de hand achterin, koude drankjes, warm, koekjes, en later blijkt de volledige BBQ lunch ook al aanwezig. Voortreffelijk. Het is een goed ge-olied programma, maar zonder haastgevoel.

Peter kent de weg als zijn broekzak, weet precies wanneer er verzakkingen komen, welke vogels op welke plekken te zien zijn, etc.

We kijken onze ogen uit, de bomen op Fraser lijken regelrecht uit de films Lord of the rings.

Wildlife bestaat hier voornamelijk uit dingo`s, wilde honden.

Niet voeren, dat breekt de hel los namelijk. Voeren betekent dat ze onderling gaan vechten om een stuk brood, om vervolgens dat opnieuw te willen hebben. Zo komen ze dichter bij de mensen, en net op het moment dat je denkt met een gewone hond te maken te hebben, worden ze agressief. En niet zuinig, ze kunnen een kind makkelijk doodbijten.(nou ja, een gewone hond ook wel, maar die wil het minder vaak...)

Dus uit de buurt blijven, dat geldt ook voor hen, de grootste bedreiging is namelijk nog steeds de mens!

Voor de lunch zijn we bij Lake Mackenzie gearriveerd, een werkelijk el dorado op Fraser, een parel met fresh (zoet) water, en het meest witte zand ooit gezien door ons.

Biecht: Ik ben geen echte zwemmer. Eigenlijk moet ik het gevoel hebben dat ik bijna aan hitte bezwijk wil ik gaan onderdompelen, maar hier is de verlokking uitzonderlijk groot. Mede doordat er geen wezens onder je zwemmen die het heeeeeeel misschien op je tenen gemund hebben. Ze kunnen simpelweg niet leven in dat meer omdat er geen mineralen in zitten)

En lekker dat het was! In het zand kun je je juwelen schoonmaken, die had ik niet mee, (ja zeg, ik was op expeditie in camouflagekleuren, dus dan passen juwelen alleen maar in je koffer, of thuis:) )

Er was wel een dame in het gezelschap die me trots haar glimmertjes liet zien, en inderdaad, daar kan geen poetsmiddel tegenop.

Maar goed, er zijn interessantere dingen te melden niet dan?

Tijdens onze zwempauze had Pitah de lunch voorbereid, en dat was klasse! Alles kraakvers, goed van kwaliteit en smaak, thats the way we like it!

Daarna weer verder, komen nog vast te zitten. Gelukkig kan een trucker ons eruit trekken.

Het geval wil dat er in 7 maanden geen regen is gevallen. Tel daarbij op dat het aantal ritten per 4-wd enorm is toegenomen, en dan is de uitkomst als volgt: de tracks(paden) zijn steeds slechter geworden, het zand steeds poederiger, dus het aantal mensen dat daar vast komt te zitten neemt toe.

Ook ongelukken met dodelijke afloop zijn geen uitzonderingen meer.

Een dag na onze trip komt een Japanner om het leven doordat hun auto omslaat tijdens hun rit op Fraser.

Emiel en Claire willen ook graag een 4-wd kopen, en dan op naar Fraser.

note: wij zijn als eersten van de familie op Fraser Island geweest..nanananana! Eindelijk konden wij hén iets vertellen!

Gelukkig heeft Emiel inmiddels 2 boeken over het rijden met een 4-wd, want je moet het niet onderschatten op ruig terrein.

Is het verhaal al een beetje spannend zo?