En toen was 2010 zomaar ineens voorbij.
Na thuiskomst vanuit Australië in een soort van winters gat gevallen...met daarna een jaar waarin Murphy`s law de dienst uit maakte.
Dan blijkt toch ineens op 1-1-11 dat het voorbij geflitst is.
Genoeg gezeurd, tijd om door te reizen.
Guinee. Nee, nietdat vanBissau. Guineevan Conakry, dehoofdstad.
Pal aan de Atlantische oceaan.
West-Afrika, ingeklemd tussen Sierra Leone, Ivoorkust, Liberia, Burkina Faso, Mali. Ook Nigeria ligt dichtbij.
Niet direct het deel van de wereld waar we metz`n alleneen schoolreisje naar toe plannen.
Vaak, bijna altijd een negatief reis advies, ga dr maar aan staan!
Maar Keita zegt altijd: 'Alles kom goed!'
Dus ga ik daar heen op 24-01-2011 met 8 anderen.
De hele preventie-tropen-mikmak keurig opgevolgd, ja, zelfs de SOS survival gids zit in de pocket! (als dwarsligger, hoe toepasselijk..)
En wat gaan we doen? Workshoppen! (misschien soms ook een beetje 'gewoon shoppen')
Trommelen(percussie met een net woord), dansen, BBQ-en, kamperen op bounty eiland Kassawaareen stukje grond bestemd is
voor ons eigen (lees: de Djembe Keita groep) Malangni project.
Traditionele huttenzullen er worden gebouwd,en het moet een culturele ontmoetingsplek wordenvoor de lokale bevolking en toeristen. Maar
eerst is dat plekje dus voor ons.
Vanuit mijn tent zou ik de oceaan zo in moeten kunnen lopen. We gaan t zien!
Goed, eerst met de Thalys naar Parijs, dan met Royal Air Maroc via Casablanca naar Conakry.
Zin in!