haaropzolder.reismee.nl

Het grote avontuur

Een heel heel heel bijzondere ervaring rijker kan ik -inmiddels thuis op de bank - het verhaal uitwerken.

Na een best wel lange reis komen we midden in de nacht aan op het vliegveld van Conakry, Guinee. Zowel de Thalys van Amsterdam naar Parijs, de taxibusjes bij het Gare de Nord, als de vluchten Parijs-Casablanca en Casablanca-Conakry, de hele reis liep op rolletjes.

Nou ja...niet helemaal. We missen één persoon. Rien zijn kat Mies(ère) zorgt ervoor dat ze net op het -voor haar juiste- moment zoek raakt op het logeeradres. En dat is nou toevallig bij de dochter van Alette, die ook mee gaat en nogal van slag op A`dam Centraal aankomt. Rien weet inmiddels dat Mies weg is en zegt resoluut: 'Dan vertrek ik niet'.

Dus dat begon wel raar. De commentaren wisselden elkaar af met 'stomme kat' 'wat een Miesère', 'hij had het eigenlijk niet moeten weten dat ze weg was' en ' ik zou niet thuisblijven voor een kat'. Rien wel, dus gaan wij door naar Parijs. Later op de dag blijkt hij Mies gevonden te hebben, maar kan ticket niet omboeken, blabla, we zullen Rien uiteindelijk in Guinee helemaal niet zien. En dat is heel jammer!

Goed, de heenreis dus:

De warmte nam al toe in het vliegtuig van Casablanca naar Conakry . Om je alvast een beetje te laten wennen aan temp verschillen zetten ze de airco uit als je naar de warmte vliegt, en airco aan op weg naar de kou.

Goed, vliegveld Conakry.

Warm, donker en met het onmiskenbare geluid van de djembehs op de achtergrond worden we warmbloedig welkom geheten. Op de eerste foto van Anja sta ik al met grote ogen en open mond.

Jawel, blond in donker Afrika. :)

Een groot half uur later, of een klein uurtje, of een paar uurtjes later (dat verschil is in Afrika niet zo groot haha, en dat hebben we geweten) gaan we op weg naar onze eerste slaapplaats.

Het blijkt het huis van de broer van Keita, ergens boven. Inmiddels is het rond 05.00 u.

Onderweg daarheen zag ik vuurtjes langs de kant v.d weg, met mensen ernaast, golfplaten dakjes, verder niets.

Het logeerhuis is luxe voor Afrikaanse begrippen. Er is een badkamer, diverse kamers, een veranda, en er is met leuke kleuren geschilderd. Broer zelf is er niet, slaapt ergens anders.

Alle bagage is inmiddels door onze helpers naar boven gesleept. (hoge trap en heel veel bagage)

Goed, slaapmatje ergens op de grond, beetje wezenloos rondkijken nog. Naast Alette lig ik, een pareo als dekentje, en 'slaap lekker'....

Keita heeft honger en gaat dus ergens met Daniëlle eten. Vaste etenstijden zijn er bijna niet, men eet als de maag knort.

Zowaar slaap ik wat.

En dan na het opstaan loop ik als eerste een beetje rond. Zachtjes want iedereen slaapt. Eerst maar eens plassen. Er is een wc, één van de laatste die ik voorlopig tegen zal komen :)

Ik kijk door een raster naar buiten en zie de eerste aanblik van golfplaten daken, verstevigd met autobanden en doeken. Daar bovenop dikke lagen stof.

Vrouwen die de straat vegen in kleurrijke kledij. Ik denk met mijn Hollandse hoofd nog: waar moet je dat stof dan heen vegen? Het ligt overal!

Dan voorzichtig een loopje door het huis.

Oh, daar ligt Jetta, en daar Anja, oh, en daar dan? Deur open en dan komt de shock: Bij elkaar op de kale grond liggen verschillende donkere mensen tegen elkaar aan en slapen! Slapen gewoon alsof ze net als Mr.Bean uit de lucht zijn komen vallen. Ik durf niet langer te kijken en sluip achteruit terug naar mijn matje....flabberdeflabbergasted.

Deze indruk zal ik never nooit meer vergeten.

Later meer.

update 1: Zo langzamerhand wordt iedereen wakker. Goedemorgen! Even douchen....uhm, juist ja, kraan open, beetje water. Er hangt een douchekop, maar ja, waar komt het water dan vandaan? Uit een bak water op de grond. Huh? Slaan we over.

Firma Action: Dankdankdank voor het pak vochtige washandjes, wat een uitkomst.

We gaan ontbijten! Heerlijk vers stokbrood, gekookte eieren, koffie, thee, sardientjes, en dat allemaal met stijlvol aardewerk serviesgoed , bestek e.d. Weer verbazing. (van mijn kant)

De groep slapende jongemannen blijken onze vaste begeleiders en muzikanten te zijn. Zij eten op het balkon en wachten op dat wat over is van ons brood.

Dan na het ontbijt klinkt het eerste tromgeroffel en barst de Afrikaanse muziek los. Dansers gaan vervolgens helemaal los. Ik besef: dit is waar ik voor gekomen ben, en ik word er helemaal blij van! Iedereen krijgt nieuwe energie, ook de bevolking in de omliggende straatjes komen op het geluid af.

Een geweldige start van mijn eerste dag in Guinee.

Reacties

Reacties

Tiny

Tjee wat een verhaal en dat pas van de eerste dag/nacht.
Fijn dat je weer terug bent, maar wat een cultuur schok zowel daar als weer terug hier.
Lees graag je andere verhalen en zie je later

Tessy

Ben ook geinteresseerd in Guinee, maar er nog nooit geweest.

Daan

He Conny,

Het is gelukt....eerste stukkie gelezen... Je schrijft wel heel leuk....en behalve in mn dromen... Lukte het mij voor de eerste keer om weer ff terug te zijn...thanx... Ben benieuwd naar meer....
Knuf Daan

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!